علیرضا فدایی – ونکوور
بی‌دلیل نیست که فوتبال پرطرفدارترین ورزش دنیاست.
مانند دوره‌های قبل این جام هم خالی از اتفاقات غیرمنتظره نبوده است. اول از همه به حذف تیم آلمان، قهرمان دوره قبل، باید اشاره کرد که با شکست دو بر صفر آن هم در مقابل کرهٔ جنوبی از میدان رقابت کنار رفت. این اتفاق، یادآوری این نکته بود که ظرف چهار سال تغییرات زیادی می‌تواند اتفاق بیافتد. البته این دفعه اول نیست که قهرمان دورهٔ قبل در همان مرحلهٔ اول حذف می‌شود و این اتفاق برای تیم‌های فرانسه در جام ۲۰۰۲، اسپانیا در جام ۲۰۱۴ و ایتالیا در جام ۲۰۱۰ روی داده است.
پس از آن آرژانتین و برزیل هم در رده‌های بعدی حذف شدند تا تیم‌هایی از جمله انگلستان، کرواسی و بلژیک به مرحلهٔ نیمه‌نهایی برسند که شاید خیلی حسابی بر روی آن‌ها باز نشده بود. جالب است بدانید تیم انگلستان پس از ۲۸ و تیم بلژیک پس از ۳۲ سال به مرحلهٔ نیمه نهایی رسیده‌اند. عملکرد تیم کرواسی هم قابل توجه است. این تیم که در سال‌های نه چندان دور وجود خارجی نداشت و بازیکنان آن تحت نام یوگسلاوی به دیدارهای بین‌المللی می‌رفتند، در طول حیات کوتاه خود برای بار دوم به این مرحله راه یافته است.
در زمان نوشتن این مقاله، البته تیم فرانسه تیم بلژیک را یک بر صفر شکست داده است تا برای سومین بار به فینال جام جهانی راه یابد و با برندهٔ دیدار انگلستان و کرواسی دیدار کند. به‌نظر من قهرمانی فرانسه برای دومین بار دور از دسترس نیست.
جمعی از بهترین و گران‌قیمت‌ترین بازیکنان جهان کماکان در حسرت پیروزی جام جهانی مانده‌اند. بازیکنانی مانند رونالدو، مسی و نیمار باید چهار سال صبر کنند تا شانس حضور دوباره در جام جهانی را داشته باشند. که البته برای رونالدو ۳۳ ساله شاید دیگر دیر شده باشد. این جام یادآوری این نکته بود که فوق ستاره‌ها هر چند حضور بسیار مهمی دارند، نمی‌توانند یک‌تنه تیم را به پیش ببرند. از طرفی پیروزی تیم‌های کم‌نام و نشان‌تر در مقابل بزرگان، یادآوری رقابت تنگاتنگ فوتبال در سطح جهانی بود که هر تیمی می‌تواند شگفتی‌ساز شود. چیزی که در ورزش‌های دیگر از جمله بسکتبال و هاکی روی یخ کمتر اتفاق می‌افتد.
از مسائل جالب این جام، رد و بدل گل در لحظات پایانی در چندین مسابقه و تغییر نتایج بازی بود. گویا باید گفت فوتبال دیگر ۹۰ دقیقه نیست، بلکه باید وقت اضافه را هم حساب کرد.
جالب است که هر چهار تیم مرحلهٔ نیمه‌نهایی از اروپا هستند، ولی در این بین فقط تیم‌های انگلستان و فرانسه یک بار و آن‌هم در زمان میزبانی خود در سال ۱۹۶۶ و ۱۹۹۸ موفق به قهرمانی جام شده‌اند. همهٔ این تیم‌ها دارای بازیکنان جوانی هستند که می‌توانند در چند سال آینده بدرخشند و باید دید که در مسابقات قهرمانی اروپا در سال ۲۰۲۰ چه می‌کنند.
در بین تیم‌های آسیایی، ژاپن البته با قرعهٔ مطلوب نسبی به مرحلهٔ بعدی صعود کرد. این تیم که در گروهی قرار داشت که هیچ قدرت سنتی در آن نبود، در یک بازی پرهیجان به بلژیک باخت و حذف شد. تیم عربستان با شکست پنج بر صفر در اولین بازی‌اش در مقابل روسیه، بدترین نتیجهٔ تیم‌های آسیایی در این جام را کسب کرد و شاید غیرمنتظره‌ترین نتیجهٔ تیم‌های آسیایی را کره با شکست غیرمنتظرهٔ دو بر صفر مقابل آلمان به‌دست آورد.
در مورد حضور خوب و شجاعانهٔ تیم ایران هم که پیش از این بحث کرده‌ایم. ببینیم این جام که به‌نظر من پرهیجان و جذاب بوده است، با قهرمانی کدام کشور به پایان می‌رسد.
